အိန္ဒိယအစိုးရရဲ့ ဖိတ်ကြားချက်အရ အိန္ဒိယအရှေ့မြောက်ဘက်ဒေသကို သွားရောက်ခွင့်ရရှိခဲ့ပြီး မြန်မာတွေနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ရှိတဲ့ အာသံပြည်နယ်ကိုလည်း ရောက်ရှိခဲ့ပါတယ်။
ဆန်းဦး ရေးသားသည်။
ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်၊ နိုဝင်ဘာရဲ့ ညနေခင်းတစ်ခုမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊ အာသံပြည်နယ်က ဂေါဟတ္တိမြို့ရဲ့ ဟိုတယ်တစ်ခုထဲက ခန်းမထဲမှာ လူအယောက် ၂၀ လောက် စုဝေးနေကြပါတယ်။
သူတို့တွေကတော့ အဲဒီမြို့မှာရှိတဲ့ ခရီးသွားလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်သူတွေဖြစ်ကြပြီး သူတို့ဒေသကို နိုင်ငံတကာက ခရီးသွားတွေ ပိုမိုရောက်ရှိစေဖို့အတွက် စိတ်အားထက်သန်နေကြပါတယ်။
အဲဒီမတိုင်မီ နှစ်ရက်ကတော့ အိမ်နီးချင်း ထရီပူရပြည်နယ်မြို့တော်၊ အဂ္ဂါရာတလာမှာ နိုင်ငံတကာ ခရီးသွားပြပွဲတစ်ခုကို ကျင်းပခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီပြပွဲကတော့ အိန္ဒိယနိုင်ငံ အရှေ့မြောက်ပိုင်းဒေသကို နိုင်ငံတကာခရီးသည်တွေ ပိုမိုလာရောက်စေဖို့ ရည်ရွယ်ကျင်းပတဲ့ ခုနစ်ကြိမ်မြောက် International Tourism Mart ဖြစ်ပါတယ်။
ထရီပူရအစိုးရ၊ ခရီးသွားလုပ်ငန်းဌာနက ဦးဆောင်ကျင်းပတဲ့အဲဒီပွဲကို နိုင်ငံပေါင်း ၁၆ နိုင်ငံက ခရီးသွားလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်နေသူတွေနဲ့ ဂျာနယ်လစ် စုစုပေါင်း ၆၀ ဦးတက်ရောက်ခဲ့ပြီး အဲဒီဒေသမှာ ပြည်တွင်းခရီးသွားလုပ်ငန်းက ကိုယ်စားလှယ်တွေလည်း တက်ရောက်ခဲ့ကြပါတယ်။
လူဦးရေ သုံးသန်းခွဲလောက်ပဲရှိတဲ့ ထရီပူရပြည်နယ်ရဲ့ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်သူ ဘီပလက်ကူမာဒက်ဘ်က ဒေသတွင်း ခရီးသွားလုပ်ငန်း ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာစေဖို့အတွက် စိတ်အားထက်သန်နေပါတယ်။
မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ အိန္ဒိယနိုင်ငံရဲ့ အရှေ့မြောက်ဒေသဟာ သဘာဝတောတောင်နဲ့ သစ်ပင်ပန်းမန်တွေ၊ သဘာဝတောရိုင်းတိရစ္ဆာန်တွေနဲ့ ထူးခြားတဲ့ယဉ်ကျေးမှုတွေကြောင့် ထင်ရှားလှပါတယ်။
အဂ္ဂါရာတလာမြို့တစ်နေရာ။ ဓာတ်ပုံ-ဆန်းဦး
ဒါ့အပြင် အရသာရှိပြီး ထူးခြားတဲ့အစားတွေနဲ့ နာမည်ကြီးတဲ့ အရှေ့မြောက်ဒေသဟာ အိန္ဒိယနိုင်ငံကြီးကနေ သီးခြားစီဖြစ်နေတဲ့နေရာတစ်ခုလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ အရှေ့မြောက်ဒေသနဲ့ အိန္ဒိယပြည်မကြီးတို့အကြားမှာ အဓိကဆက်သွယ်ထားတာကတော့ ဘူတန်၊ နီပေါနဲ့ ဘင်္ဂလားဒေရှ့်နိုင်ငံကြားက ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ နယ်မြေလေးပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် အိန္ဒိယပြည်မကြီးနဲ့ အရှေ့မြောက်ဒေသတို့အကြား ဆက်သွယ်သွားလာရေးမှာ လေကြောင်းခရီးက အဓိကကျပါတယ်။
ဒါ့အပြင် ဒေသတွင်း အခြေခံအဆောက်အဦးတွေ လိုအပ်ချက်ရှိနေသေးတာနဲ့ လုံခြုံရေးအခြေအနေကြောင့် အဲဒီဒေသကို နိုင်ငံတကာခရီးသွားတွေ လာရောက်မှု နည်းပါးနေသေးတာ တွေ့ရပါတယ်။
အာသံပြည်နယ်မြို့တော်က ခရီးသွားလုပ်ငန်းရှင်တွေကလည်း သူတို့ဒေသကို ခရီးသွားတွေ ပိုမိုလာရောက်စေလိုနေကြပါတယ်။ မကြာသေးမီကမှ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့ နယ်စပ်ဂိတ်တွေကနေ ခရီးသည်တွေကို ဖြတ်ကျော်သွားလာခွင့်ပြုလိုက်ပြီဖြစ်လို့လည်း မြန်မာနိုင်ငံက ဧည့်သည်တွေ နယ်စပ်ကိုဖြတ်ပြီး ရောက်လာကြမလားလို့ မျှော်လင့်နေကြပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီအလားအလာကတော့ အချိန်တစ်ခု ယူရဦးမှာဖြစ်ပါတယ်။
ထရီပူရ
ပွဲတော်ကျင်းပခဲ့တဲ့ ထရီပူရပြည်နယ်ဆိုရင် အခြေခံအဆောက်အဦး လိုအပ်ချက်တွေ အများအပြား ရှိနေသေးပြီး နိုင်ငံတကာခရီးသည်တွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်မယ့်နေရာ များများစားစား မရှိလှပါဘူး။ ဒါပေမယ့် Rudrasagar ကန်အလယ်မှာ တည်ဆောက်ထားတဲ့ နန်းတော်ကတော့ တကယ့်ကို ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ဖြစ်ပါတယ်။ ထရီပူရဘုရင့်နိုင်ငံတော်ရဲ့ ဘုရင်ဖြစ်သူ King of Tripura Bir Bikram Kishore Manikya Bahadur က ၁၉၃၈ ခုနှစ်မှာ တည်ဆောက်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အဖြူရောင်နန်းတော်က ရေကန်ရဲ့အလယ်မှာ တည်ရှိပြီး စက်လှေများနဲ့သွားရောက်ရပါတယ်။ နန်းတော်ကို အစိုးရက ကောင်းမွန်စွာ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ထားပြီး ရေကန်ကိုလည်း သဘာဝထိန်းသိမ်းရေးနယ်မြေအဖြစ် သတ်မှတ်ထားတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ဓာတ်ပုံ-ဆန်းဦး
ဒါ့အပြင် အဂ္ဂါရာတရာမြို့လည်မှာ တည်ရှိတဲ့ Ujjayanta Palace ကလည်း ခမ်းနားလှပတဲ့ အဆောက်အဦးတစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။ အရင်က နန်းတော်ဟောင်းတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအခါမှာတော့ ပြတိုက်တစ်ခုအဖြစ် အသွင်ပြောင်းလဲထားပြီး အရှေ့မြောက်ဒေသက ယဉ်ကျေးမှုပေါင်းစုံကို စုံစုံလင်လင် ပြသထားပါတယ်။
ထရီပူရမှာ ကျင်းပတဲ့ ခရီးသွားပြပွဲအပြီးမှတော့ အခမ်းအနားတက်ရောက်ကြတဲ့နိုင်ငံတကာက ဧည့်သည်တွေဟာ အိန္ဒိယအစိုးရက စီစဉ်ပေးတဲ့ခရီးစဉ်တွေကို သွားရောက် လည်ပတ်လေ့လာခွင့် ရရှိခဲ့ကြပါတယ်။
အဲဒါကြောင့် Frontier နဲ့အတူ ယူအေအီးက အခြားဂျာနယ်လစ်တစ်ဦးတို့ဟာ အာသံပြည်နယ်ကို လေ့လာလည်ပတ်ဖို့ ရောက်ရှိရင်း ခရီးသွားလုပ်ငန်းရှင်တွေနဲ့ တွေ့ခဲ့ကြတာဖြစ်ပါတယ်။
အာသံပြည်နယ်
အာသံဆိုတာက မြန်မာနိုင်ငံက လူအများစုနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ဖြစ်ပြီးအမည်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ သမိုင်းတစ်စိတ်တစ်ဒေသအဖြစ် ပါဝင်ခဲ့တဲ့ အာသံဒေသဟာ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊ အရှေ့မြောက်ဒေသရဲ့ ပြည်နယ်တွေထဲကတစ်ခုဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ အိမ်နီးချင်းဒေသတစ်ခုလည်းဖြစ်ပါတယ်။ တောတောင်ထူထပ်တဲ့အဲဒီဒေသမှာ သစ်တောကြီးတွေလည်း ဖုံးလွှမ်းနေပြီး ကျား၊ ဆင်နဲ့ ကြံ့တွေ နေထိုင်ကျက်စားနေကြပါတယ်။
အာသံပြည်နယ်ရဲ့ အကြီးဆုံးမြို့ဖြစ်တဲ့ ဂေါဟတ္တိကတော့ လူဦးရေတစ်သန်းကျော်နေထိုင်ပြီး ဒေသတွင်းမှာ အရေးအပါဆုံးမြို့ကြီးဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီမြို့မှာ နိုင်ငံတကာလေဆိပ်လည်းရှိနေပါတယ်။
အိန္ဒိယနိုင်ငံရဲ့အဓိကမြစ်ကြီးတွေထဲက တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ဗြဟ္မပုတ္ထရဆိုတာကတော့ ဂေါဟတ္တိမြို့အနီးက ဖြတ်သန်း စီးဆင်းသွားပါတယ်။ ဒီမြစ်ကြီးရဲ့အသွင်သဏ္ဍာန်က မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ ဧရာဝတီမြစ်နဲ့ အသွင်သဏ္ဍာန် တူညီလှသလို မြစ်ကမ်းဘေးက မြင်ကွင်းတွေကလည်း သိပ်မကွဲပြားလှပါဘူး။
ဓာတ်ပုံ-ဆန်းဦး
ညနေပိုင်းမှာ မြစ်အတွင်း အပျော်စီးသင်္ဘောစီးနင်းရင်း တီးဝိုင်းက ဖျော်ဖြေတဲ့သီချင်းသံတွေကို ခံစားနိုင်သလို စားသောက်ဖွယ်ရာတွေကိုလည်း မှာယူစားသုံးနိုင်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အနှောင့်အယှက်တစ်ခုကတော့ ခြင်တွေပါပဲ။ သဘောၤမထွက်မီ မြစ်ကမ်းဘေးမှာကတည်းက ခြင်တွေ ဝိုင်းကိုက်တာ ခံခဲ့ကြရသလို သဘောၤာမှာလည်း ခြင်လုံဇကာတွေ တပ်ထားရတဲ့အထိ ခြင်တွေ ပေါများလှပါတယ်။ လေတွေတဖြူးဖြူးတိုက်နေတဲ့မြစ်ပြင်ပေါ်မှာတောင် ခြင်တွေပေါများလှတဲ့အတွက် ကာကွယ်ထားရတာလို့ ဆိုပါတယ်။
ခါဇီရန်ဂါ အမျိုးသားဥယျာဉ်
ခါဇီရန်ဂါအမျိုးသားဥယျာဉ်က ဂေါဟတ္တိကနေ ကားနဲ့ နေ့တစ်ဝက်လောက် အကွာအဝေးမှာ တည်ရှိပြီး ရှားပါးတဲ့ကျားနဲ့ ဦးချိုတစ်ခုပါ ကြံ့တွေကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ထားတဲ့ အမျိုးသားဥယျာဉ်တစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဥယျာဉ်ရဲ့ နေရာတော်တော်များများကို ရွှံနွံတောတွေ၊ လူတစ်ရပ်လောက်မြင့်တဲ့မြက်ပင်တွေနဲ့ လွှမ်းခြုံထားပြီး သစ်ပင်တွေ ထူထပ်စွာ ပေါက်ရောက်နေတဲ့သစ်တောဧရိယာလည်း ရှိပါတယ်။
သစ်တောထဲမှာ ကျားတွေရှိနေပြီး မြက်ခင်းတွေနဲ့ ရွှံ့နွံတောထဲမှာတော့ ကြံ့တွေ၊ သမင်တွေနဲ့ ဆင်ရိုင်းတွေ ကျက်စားနေထိုင်ကြပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ဆောင်းခိုငှက်တွေ၊ ဒေသရင်းငှက်တွေအပြင် အခြားတိရိစ္ဆာန်တွေလည်း နေထိုင်ကျက်စားနေကြပါတယ်။
ခါဇီရန်ဂါ အမျိုးသားဥယျာဉ်ရဲ့ဆွဲဆောင်မှုကတော့ ဂျစ်ကားဆာဖာရီနဲ့ ဆင်ဆာဖာရီတို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
ဗြဟ္မပုတ္ထမြစ်၏ နေဝင်ချိန်မြင်ကွင်း။ ဓာတ်ပုံ-ဆန်းဦး
ဥယျာဉ်တစ်လျောက် ဖြတ်သန်းဖောက်လုပ်ထားတဲ့ မြေလမ်းတစ်လျောက် ဂျစ်ကားနဲ့ လည်ပတ်ရတာကတော့ ဂျစ်ကားဆာဖာရီပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ လည်ပတ်တဲ့ဧည့်သည်တွေအနေနဲ့ ဥယျာဉ်ရဲ့ချမှတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းတွေကို တိတိကျကျလိုက်နာဖို့တော့ လိုအပ်ပါတယ်။ အရေးကြီးတဲ့ စည်းကမ်းချက်တစ်ခုကတော့ ဥယျာဉ်အတွင်း သတ်မှတ်ထားတဲ့နေရာ ၂ နေရာလောက်ကလွဲပြီး ကျန်တဲ့နေရာတွေမှာ ကားပေါ်ကနေ လုံးဝဆင်းခွင့်မပေးတာဘဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ ဧည့်သည်တွေရဲ့ လုံခြုံရေးအတွက်ဖြစ်သလို ဥယျာဉ်အတွင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေထိုင်ကျက်စားနေကြတဲ့ တောရိုင်းတိရိစ္ဆာန်တွေကို အနှောင့်အယှက်မဖြစ်စေဖို့လည်း ဖြစ်ပါတယ်။
ဂျစ်ကားဆာဖာရီနဲ့ လှည့်လည်ခြင်းအားဖြင့် ကြံ့တွေ၊ ဆင်တွေရဲ့ သဘာဝအတိုင်း နေထိုက်ကျက်စားမှုတွေကို လေ့လာနိုင်ကြပါတယ်။
ဒီထက်ပိုပြီး အနီးကပ်လေ့လာသူတွေအတွက်ကတော့ ဆင်စီးပြီး လည်ပတ်ရတဲ့ ဆင်ဆာဖာရီကလည်း စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းလှပါတယ်။ နံနက်စောစော မြူတွေ ဝေဆိုင်းနေတဲ့အချိန်မှာ လူတစ်ရပ်လောက်မြင့်တဲ့ မြက်တောအတွင်း ဆင်တွေစီးပြီးတော့ လှည့်လည်ကြည့်ရှုကြရတာဖြစ်ပါတယ်။ နံနက်စောစော ဝေလီဝေလင်းအချိန်မှာ သမင်အုပ်တွေ၊ ကြံ့တွေကို အနီးကပ်မြင်တွေ့ရတာကတော့ ဘယ်တော့မှ မေ့နိုင်မှာမဟုတ်တဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
အမှတ်ရစရာမြင်ကွင်းတွေကတော့ သဘာဝအတိုင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကျက်စားနေထိုင်နေကြတဲ့ ကျေးငှက်တွေနဲ့ တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်တွေဖြစ်ပြီး လူသားတွေက အနှောက်အယှက်မပေး၊ အန္တရာယ်မပေးပဲ စနစ်တကျ ထိန်းသိမ်းထားတာဖြစ်ပါတယ်။ ဘေးမဲ့ဥယျာဉ်အတွင်းက ဖြတ်သန်းသွားတဲ့ အဝေးပြေးလမ်းမတစ်လျောက်မှာလည်း တိရိစ္ဆာန်တွေ လမ်းဖြတ်ကူးတတ်တဲ့နေရာတွေကို သတိပေး ဖော်ပြထားတာလည်း တွေ့ရပါတယ်။
အဲဒီဒေသမှာ မြန်မာနိုင်ငံနယ်စပ်အထိ ကားလမ်းနဲ့ တိုက်ရိုက်ရောက်ရှိနိုင်တဲ့ဒေသတစ်ခုလည်းဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒေသခံတွေအကြားမှာ မြန်မာနိုင်ငံကို သိရှိသူနည်းပါးပြီး ကူးသန်းသွားလာမှုလည်း နည်းပါးလှပါတယ်။
နိုင်ငံတကာခရီးသွားတွေ လာရောက်လည်ပတ်ဖို့အတွက် ဟိုတယ်တွေ၊ အခြေခံအဆောက်အဦးတွေ ရှိနေပေမယ့် လာရောက်သူအနည်းငယ်ကိုသာ တွေ့ရှိရပါတယ်။
အဲဒီဒေသတွင်း အခြားထင်ရှားတဲ့ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုကတော့ ယောဂအခြေခံခရီးသွားလုပ်ငန်းဖြစ်ပြီး အနောက်နိုင်ငံက ခရီးသည်တွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ထားကြပါတယ်။
ဂေါဟတ္တိမြို့က ခရီးသွားလုပ်ငန်းရှင်တွေကတော့ ခရီးသွားလုပ်ငန်း ပိုမိုကောင်းမွန်လာစေဖို့ မျှော်လင့်ထားကြပါတယ်။ ဒါ့အပြင် မြန်မာနိုင်ငံကနေ နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်ပြီး ကုန်းလမ်းခရီးကနေတစ်ဆင့် ခရီးသွားတွေ လာရောက်ကြမယ်လို့လည်း မျှော်လင့်နေကြပါတယ်။
မြန်မာနိုင်ငံကနေ အိန္ဒိယအရှေ့မြောက်ဒေသကို လေကြောင်းခရီးနဲ့ သွားရောက်လည်ပတ်လိုတယ်ဆိုရင်တော့ သုခမြို့တော်လို့ ထင်ရှားတဲ့ ကိုလ်းကတ္တားကနေတစ်ဆင့် သွားရောက်ရမှာပဲဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီကနေမှ ပြည်တွင်းလေယာဉ်စီးပြီး ဂေါဟတ္တကို သွားရောက်နိုင်ကြပါတယ်။
ခေါင်းစီးဓာတ်ပုံ- ခါဇီရန်ဂါအမျိုးသားဥယျာဉ်ထဲက ဆင်ဆာဖာရီ။ ဓာတ်ပုံ-ဆန်းဦး
